WARUNKI DOSTAWY

Edycja weszła w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.

Incoterms 2010 (Incoterms 2010) – to międzynarodowe zasady uznane, przez organy rządowe, kancelarie prawne i handlowców na całym świecie jako interpretacja najczęściej stosowanych w handlu międzynarodowym terminów.

Zakres Incoterms 2010 rozciąga się na prawa i obowiązki stron wynikające z umowy sprzedaży w części dotyczącej dostawy towarów (warunki dostawy towarów). Poniżej znajduje się pełna lista terminów Incoterms 2010 wraz z niezbędnymi do nich komentarzami.

Warunki: DAP и DAT: W Incoterms 2010 liczba terminów została zmniejszona z 13 do 11. Ale jednocześnie utworzono dwa nowe przepisy (DAP – delivered at place -dostawa do punktu, DAT – delivered at terminal -dostawa do terminala), które mogą być używane jako intermodalne. Zrezygnowano z czterech najrzadziej używanych w praktyce terminów (DAF, DES, DEQ i DDU).

Termin DAT (dostawa do terminala) zastępuje termin DEQ: towar zostaje przekazany do dyspozycji kupującego jako niewyładowany z przybyłego środka transportu. DAT, w przeciwieństwie do DEQ, ma zastosowanie w transporcie intermodalnym. Według ekspertów ds. logistyki dostawa do terminalu DAT najbardziej odpowiada praktyce logistycznej w porcie.

Termin DAF (dostawa do punktu) jest ogólnym przepisem, w którym ważne jest, aby dokładnie określić miejsce docelowe. Termin DAP zastępuje trzy terminy: DAF, DES, DDU oraz zapewnia, że towar dostarczany jest Kupującemu gotowy do rozładunku (w naszych warunkach do przeładunku pod kontrolą celną lub do odprawy celnej).

Nowe koszty i ryzyko w FOB, CFR i CIF: Warunki dostawy FOB (franco na pokładzie), CFR (koszt i fracht) i CIF (koszt, ubezpieczenie i fracht) określają koszty i ryzyko w nowy sposób. W Incoterms 2000 przy tych trzech warunkach dostawy ryzyko było przenoszone po dostawie do burty statku, a w Incoterms 2010 przeniesienie ryzyka odbywa się po całkowitym załadowaniu ładunku na statek (o podziale odpowiedzialności i przeniesieniu ryzyka w Incoterms 2000, patrz poniżej).